abiuratio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abiuratio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ abiūrātio abiūrātiōnēs
Genitiv abiūrātiōnis abiūrātiōnum
Dativ abiūrātiōnī abiūrātiōnibus
Akkusativ abiūrātiōnem abiūrātiōnēs
Vokativ abiūrātio abiūrātiōnēs
Ablativ abiūrātiōne abiūrātiōnibus

Worttrennung:

ab·iu·ra·tio, Genitiv: ab·iu·ra·tio·nis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Recht: Abschwören, Abschwörung, Abjuration

Herkunft:

Substantiv zu dem Verb abiurare → la mit dem Suffix -tio

Beispiele:

[1] „Infitiatio est negatio debitae rei, cum a creditore deposcitur. Idem et abiuratio, id est rei creditae abnegatio.“ (Isid. 5, 26, 20)[1]

Entlehnungen:

deutsch: Abjuration, englisch: abjuration, französisch: abjuration, portugiesisch: abjuração

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abiuratio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 19.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 101–102.

Quellen:

  1. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)