abhinc

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abhinc (Latein)[Bearbeiten]

Adverb[Bearbeiten]

Worttrennung:

ab·hinc

Bedeutungen:

[1] zeitlich, auf die Vergangenheit bezogen, mit Akkusativ oder mit Ablativ: seit nun, vor, vor nunmehr
[2] zeitlich, auf die Zukunft bezogen: von hier an, von jetzt an, zukünftig
[3] räumlich: von hier weg

Herkunft:

Ableitung zu dem Adverb hinc → la mit dem Präfix ab- → la[1]

Beispiele:

[1] „nam ut in Ephesum hinc abii (hoc factumst ferme abhinc biennium) / ex Epheso huc ad Pistoclerum meum sodalem litteras / misi, amicam ut mi inveniret Bacchidem.“(Plaut. Bacch. 388–390)[2]
[1] „Is servos, sed abhinc annos factumst sedecim,/ Quom conspicatust primulo crepusculo / puellam exponi.“ (Plaut. Cas. 39–41)[2]
[1] „mirum quin vigilanti diceret, / qui abhinc sexaginta annis occisus foret.“ (Plaut. Most. 493–494)[3]
[1] „quid illos exspectatis qui abhinc iam abierunt triennium?“ (Plaut. Stich. 137)[3]
[1] „me nemo magi’ respiciet, ubi is huc venerit, / quasi abhinc ducentos annos fuerim mortuos.“ (Plaut. Truc. 340–341)[3]
[1] „Interea mulier quaedam abhinc triennium / ex Andro commigravit huc viciniae,“ (Ter. Andr. 69–70)[4]
[1] „nam memini abhinc mensis decem fere ad me nocte prima / confugere anhelantem domum sine comite, vini plenum, / cum hoc anulo:“ (Ter. Hec. 821–823)[5]
[1] „quo tempore? abhinc annis XV. […] repromittis tu abhinc triennium Roscio.“ (Cic. Q. Rosc. 37)[6]
[1] „Quaestor Cn. Papirio consuli fuisti abhinc annos quattuordecim.“ (Cic. Verr. 2,34)[7]
[1] „Horum pater abhinc duo et xx annos est mortuus; in cuius testamento, quodam loco si commissum quid esset, multa erat Veneri.“ (Cic. Verr. 3,25)[7]
[1] „Herodotus cum Roma revertitur, diebus, ut ipse putabat, XV ante comitia, offendit eum mensem qui consequitur mensem comitialem, comitiis iam abhinc XXX diebus factis.“ (Cic. Verr. 3,130)[7]
[1] „Demosthenes quidem, qui abhinc annos prope trecentos fuit, iam tum φιλιππίζειν Pythiam dicebat id est quasi cum Philippo facere.“ (Cic. div. 2, 118)[8]
[1] „scriptor abhinc annos centum qui decidit,“ (Hor. epist. 2,1,36)[9]
[2] „seque ad ludos iam inde abhinc exerceant.“ (Pacuv. trag. 21)[10]
[2] „quin etiam tibi, nobilitas senatorum, claritudo civium, dignitas amicorum, mos ad dedicationem statuae meae libro etiam conscripto plenius gratias canam eique libro mandabo, uti per omnis provincias eat totoque abbinc orbe totoque abhinc tempore laudes benefacti tui ubique gentium semper annorum repraesentet.“ (Apul. flor. 16)[11]
[3] „aufer abhinc lacrimas, barathro, et compesce querellas.“ (Lucr. 3,954)[12]
[3] „quin etiam tibi, nobilitas senatorum, claritudo civium, dignitas amicorum, mos ad dedicationem statuae meae libro etiam conscripto plenius gratias canam eique libro mandabo, uti per omnis provincias eat totoque abbinc orbe totoque abhinc tempore laudes benefacti tui ubique gentium semper annorum repraesentet.“ (Apul. flor. 16)[11]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abhinc“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 15.
[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abhinc
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 2.
[1–3] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 74–76.
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 6.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abhinc“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 15.
  2. 2,0 2,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. 3,0 3,1 3,2 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  4. Publius Terentius Afer; Robert Kauer, Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): Comoediae. supplementa apparatus curavit Otto Skutsch. Nachdruck der erweiterten 1. Auflage. Oxford 1961 (Erstauflage 1958) (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis), Seite 5.
  5. Publius Terentius Afer; Robert Kauer, Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): Comoediae. supplementa apparatus curavit Otto Skutsch. Nachdruck der erweiterten 1. Auflage. Oxford 1961 (Erstauflage 1958) (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis), Seite 269.
  6. Marcus Tullius Cicero: Oratio pro Q. Roscio comoedo. In: Jerzy Axer (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 1. Auflage. Fasc. 9, B. G. Teubner, Leipzig 1976 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 13.
  7. 7,0 7,1 7,2 Marcus Tullius Cicero: Orationes Verrinae: Divinatio in Q. Caecilium. In C. Verrem. In: William Peterson (Herausgeber): Orationes. korr. 2. Auflage. Tomus III, Clarendon Press, Oxford 1916 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe)
  8. Marcus Tullius Cicero: De divinatione, De fato / Timaeus. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 46, B. G. Teubner, Stuttgart 1965 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1938), Seite 115.
  9. Quintus Horatius Flaccus; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Opera. sterotype Auflage der 4. Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2008, ISBN 978-3-11-020292-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 293.
  10. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 1: Tragicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1897 (Internet Archive), Seite 90.
  11. 11,0 11,1 Apuleius Platonicus Madaurensis; Rudolf Helm (Herausgeber): Florida. erweiterte, stereotype 1. Auflage. Volumen II, Fasc. 2, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1993, ISBN 3-8154-1057-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1910, 1959), Seite 30.
  12. Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 130.