abhibere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abhibere (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abhibeō
2. Person Singular abhibēs
3. Person Singular abhibet
1. Person Plural abhibēmus
2. Person Plural abhibētis
3. Person Plural abhibent
Perfekt 1. Person Singular
Imperfekt 1. Person Singular abhibēbam
Futur 1. Person Singular abhibēbo
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abhibeam
Imperativ Singular abhibē
Plural abhibēte
Alle weiteren Formen: Flexion:abhibere

Anmerkung:

Das Hapaxlegomenon[1] ist handschriftlich als adhibendust überliefert.[2]

Worttrennung:

ab·hi·be·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: von sich fernhalten

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb habere → la mit dem Präfix ab- → la

Beispiele:

[1] „mille modis, Amor, ignorandust, / procul abhibendust atque apstandust; nam qui in amorem praecipitavit / peius perit quasi saxo saliat;“ (Plaut. Trin. 264–266)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abhibeo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 15.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abhibeo
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abhibeo“ Spalte 74.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abhibeo“ Seite 6.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abhibeo“ Spalte 74.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Trinummus, Vers 264–266.