abalienator

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abalienator (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ abaliēnātor abaliēnātōrēs
Genitiv abaliēnātōris abaliēnātōrum
Dativ abaliēnātōrī abaliēnātōribus
Akkusativ abaliēnātōrem abaliēnātōrēs
Vokativ abaliēnātor abaliēnātōrēs
Ablativ abaliēnātōre abaliēnātōribus

Worttrennung:

ab·a·li·e·na·tor, Genitiv: ab·a·li·e·na·to·ris

Bedeutungen:

[1] mittellateinisch: Person, die etwas betrügerisch einer anderen Person wegnimmt

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb abalienare → la mit dem Suffix -tor → la

Sinnverwandte Wörter:

[1] ablator

Beispiele:

[1] „Auctoritate omnipotentis Dei Patris, et Filii, et Spiritus sancti, interveniente et adiuvante beata Maria semper virgine, auctoritate quoque ac potestate apostolis tradita nobisque relicta, excommunicavimus, anathematizamus, maledicimus, dampnamus, et a liminibus sanctae matris aecclesiae separamus vos Remensium praedonum auctores, factores, cooperatores, fautores, a propriis dominis rerum suarum sub nomine emptionis abalienatores.“ (Conc. Rem. 12)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Otto Prinz, Helmut Gneuss (Hgg.): Mittellateinisches Wörterbuch, Bände A–C, München 1967–1999 „abalienator

Quellen:

  1. Georg Heinrich Pertz (Herausgeber): Scriptores. In: Monumenta Germaniae Historica. Inde ab anno Christi quingentesimo usque ad annum millesimum et quingentesimum. Tomus III, Aulicus Hahnianus, Hannover 1839 (dMGH), Seite 663.