abactius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abactius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv abactīus abactīa abactīum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:abactius

Worttrennung:

ab·ac·ti·us

Bedeutungen:

[1] Recht: widerrechtlich weggetrieben, gestohlen

Herkunft:

Nebenform zu dem Adjektiv abactivus, das eine Ableitung zu dem Verb abigere → la mit dem Suffix -ivus → la ist[1]

Beispiele:

[1] „conductores gregum oviaricorum qui sunt sub cura tua in re pr(a)esenti / subinde mihi quererentur per itinera callium frequenter iniuria(m) / se accipere a stationari(i)s et magg(istratibus) Saepino et Boviano eo quod in tra(n)situ / iumenta et pastores quos conductos habent dicentes fugitivos esse et / iumenta abactia habere“ (CIL 9,2438)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abactiuus“ Seite 3.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abactius“ Spalte 41.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abactiuus“ Seite 3.
  2. Corpus Inscriptionum Latinarum, Band IX, 2438