a libellis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

a libellis (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m, Wortverbindung[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ ā libellīs ā libellīs
Genitiv ā libellīs ā libellīs
Dativ ā libellīs ā libellīs
Akkusativ ā libellīs ā libellīs
Vokativ ā libellīs ā libellīs
Ablativ ā libellīs ā libellīs

Worttrennung:

a li·bel·lis, Genitiv: a li·bel·lis

Bedeutungen:

[1] kaiserlicher Beamter, der für Bittschriften zuständig war

Herkunft:

Wortverbindung aus der Präposition a → la und dem Substantiv libellus → la

Beispiele:

[1] „iussi accusatores obicere prodigum largitionibus, neque aliam spem quam in rebus novis esse; quin habere, quos ab epistulis et libellis et rationibus appellet, nomina summae curae et meditamenta.“ (Tac. ann. 15,35,2)[1]
[1] „ferrum iugulo adegit iuvante Epaphrodito a libellis.“ (Suet. Nero 49,3)[2]
[1] „Epaphroditum a libellis capitali poena condemnavit,“ (Suet. Dom. 14,4)[3]
[1] „ab epistolis et a libellis primus equites Romanos habuit.“ (Spart. Hadr. 22,8)[4]
[1] „Postmeridianas horas subscriptioni et lectioni epistularum semper dedit, ita ut ab epistolis, a libellis et a memoria semper adsisterent,“ (Lampr. Alex. 31,1)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „libellus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „libellus“ Seite 1125.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 7. Band, 2. Teil Intestabilis – Lyxipyretos, Teubner, Leipzig 1956–1978, ISBN 3-322-00000-1, „libellus“ Spalte 1265.
[1] Anton von Premerstein: a libellis. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band XIII,1, Stuttgart 1926, Spalte 15–26.

Quellen:

  1. Publius Cornelius Tacitus: Ab excessu divi Augusti. In: Heinz Heubner (Herausgeber): Libri qui supersunt. korr. 1. Auflage. Tomus I, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1994, ISBN 3-519-11833-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1983), Seite 363.
  2. Gaius Suetonius Tranquillus; Maximilian Ihm (Herausgeber): Opera. stereotyper Nachdruck der 1. Auflage. Volumen I: De vita Caesarum libri VIII, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71827-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 257.
  3. Gaius Suetonius Tranquillus; Maximilian Ihm (Herausgeber): Opera. stereotyper Nachdruck der 1. Auflage. Volumen I: De vita Caesarum libri VIII, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71827-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 329.
  4. Ernst Hohl (Herausgeber): Scriptores Historiae Augustae. stereotype, korrigierte 1. Auflage. Volumen I, B. G. Teubner., Leipzig 1965 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 23.
  5. Ernst Hohl (Herausgeber): Scriptores Historiae Augustae. stereotype, korrigierte 1. Auflage. Volumen I, B. G. Teubner., Leipzig 1965 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 274.