Morta

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Morta (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f, Eigenname[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Morta
Genitiv Mortae
Dativ Mortae
Akkusativ Mortam
Vokativ Morta
Ablativ Mortā

Worttrennung:

Mor·ta, Genitiv: Mor·tae

Bedeutungen:

[1] Mythologie: eine der drei Parzen; Morta

Oberbegriffe:

[1] Parca

Beispiele:

[1] „quando dies adveniet, quem profata Morta est.“ (Liv. Andr. poet. 23)[1]
[1] „Caesellius autem Vindex in lectionibus suis antiquis: tria inquit nomina Parcarum sunt: ‚Nona‘, ‚Decuma‘, ‚Morta‘, […]. Sed homo minime malus Caesellius ‚Mortam‘ quasi nomen accepit, cum accipere quasi Moeram deberet.“ (Gell. 3,16,11)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Morta“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1015.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Morta“ Seite 1249.

Quellen:

  1. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 28.
  2. Aulus Gellius: Noctes Atticae. recensuit Carolus Hosius. stereotype Auflage der 1. Auflage. Volumen I: Libri I–X, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1981 (Erstauflage 1903), ISBN 3-519-01384-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 171.

Ähnliche Wörter (Latein):

ähnlich geschrieben und/oder ausgesprochen: mortua