Flexion:munu

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

munu (Konjugation) (Isländisch), unregelmäßig[Bearbeiten]

munu



Indikativ - framsöguháttur
Präsens
nútíð
Imperfekt
þátíð
Perfekt
liðin tíð
Futur
framtíð
ég mun mundi hef mun mun munu
þú munt mundir hefur mun munt munu
hann/ hún/ það mun mundi hefur mun mun munu
við munum mundum höfum mun munum munu
þið mun munduð hafið mun munuð munu
þeir/ þær/ þau munu mundu hafa mun munu munu
Plusquamperfekt
Futurum exaktum
Konditional
Präsens
Konditional
Vergangenheit
ég hafði mun mun hafa mun mundi munu mundi hafa mun
þú hafðir mun munt hafa mun mundir munu mundir hafa mun
hann/ hún/ það hafði mun mun hafa mun mundi munu mundi hafa mun
við höfðum mun munum hafa mun mundum munu mundum hafa mun
þið höfðuð mun munuð hafa mun munduð munu munduð hafa mun
þeir/ þær/ þau höfðu mun munu hafa mun mundu munu mundu hafa mun
Konjunktiv - viðtengingarháttur
Präsens
nútíð
Imperfekt
þátíð
Perfekt
liðin tíð
Plusquamperfekt
ég muni mundi/ myndi hafi mun hefði mun
þú munir mundir/ myndir hafir mun hefðir mun
hann/ hún/ það muni mundi/ myndi hafi mun hefði mun
við munum mundum/ myndum höfum mun hefðum mun
þið mun munduð/ mynduð hafið mun hefðuð mun
þeir/ þær/ þau muni mundu/ myndu hafi mun hefðu mun
Imperativ - boðháttur
Präsens
nútíð
þú mun
við munum
þið munuð
Infinitiv
Partizip 1
Partizip 2
munu hafa munað mun