Flexion:interrogare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

interrogare (Konjugation) (Italienisch)

Konjugation des Verbes interrogare:

Indikativ - indicativo
Präsens
presente
Imperfekt
imperfetto
Historisches Perfekt
passato remoto
Futur I
futuro semplice
io interrogo interrogavo interrogai interrogherò
tu interroghi interrogavi interrogasti interrogherai
lui/ lei interroga interrogava interrogò interrogherà
noi interroghiamo interrogavamo interrogammo interrogheremo
voi interrogate interrogavate interrogaste interrogherete
loro interrogano interrogavano interrogarono interrogheranno
Perfekt
passato prossimo
Plusquamperfekt
trapassato prossimo
Historisches Plusquamperfekt
trapassato remoto
Futur II
futuro anteriore
io ho interrogato avevo interrogato ebbi interrogato avrò interrogato
tu hai interrogato avevi interrogato avesti interrogato avrai interrogato
lui/ lei ha interrogato aveva interrogato ebbe interrogato avrà interrogato
noi abbiamo interrogato avevamo interrogato avemmo interrogato avremo interrogato
voi avete interrogato avevate interrogato aveste interrogato avrete interrogato
loro hanno interrogato avevano interrogato avevano interrogato avranno interrogato
Konditional - conditionale, Konjunktiv - congiuntivo und Imperativ - imperativo
Konditional
condizionale presente
Konjunktiv Präsens
congiuntivo presente
Konjunktiv Imperfekt
congiuntivo imperfetto
Imperativ
imperativo
io interrogherei interroghi interrogassi
tu interrogheresti interroghi interrogassi interroga
lui / lei interrogherebbe interroghi interrogasse interroghi
noi interrogheremmo interroghiamo interrogassimo interroghiamo
voi interroghereste interroghiate interrogaste interrogate
loro interrogherebbero interroghino interrogassero interroghino
Konditional II
condizionale passato
Konjunktiv Perfekt
congiuntivo passato
Konjunktiv Plusquamperfekt
congiuntivo trapassato
io avrei interrogato abbia interrogato avessi interrogato
tu avresti interrogato abbia interrogato avessi interrogato
lui/ lei avrebbe interrogato abbia interrogato avesse interrogato
noi avremmo interrogato abbiamo interrogato avessimo interrogato
voi avreste interrogato abbiate interrogato aveste interrogato
loro avrebbero interrogato abbiano interrogato avessero interrogato
Partizip - participio, Gerundium - gerundio und Infinitiv - infinito
Partizip Präsens
participio presente
interrogante
Partizip Perfekt
participio passato
interrogato
Gerundium Präsens
gerundio presente
interrogando
Gerundium Perfekt
gerundio passato
avendo interrogato
Infinitiv Präsens
infinito presente
interrogare
Infinitiv Perfekt
infinito passato
avere interrogato


interrogāre (Konjugation) (Latein)

zurück zu interrogare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv interrogāre interrogāvisse interrogātūrum, -am, -um esse
Passiv interrogārī interrogātum, -am, -um esse interrogātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
interrogāns interrogātus, -a, -um interrogātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
interrogandī interrogandus, -a, -um interrogātum interrogātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. interrogā! interrogāre! interrogātō! interrogātor!
Sg. 3. Pers. interrogātō! interrogātor!
Pl. 2. Pers. interrogāte! interrogāminī! interrogātōte!
Pl. 3. Pers. interrogantō! interrogantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. interrogō interrogem interrogor interroger
Sg. 2. Pers. interrogās interrogēs interrogāris interrogēris
Sg. 3. Pers. interrogat interroget interrogātur interrogētur
Pl. 1. Pers. interrogāmus interrogēmus interrogāmur interrogēmur
Pl. 2. Pers. interrogātis interrogētis interrogāminī interrogēminī
Pl. 3. Pers. interrogant interrogent interrogantur interrogentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. interrogābam interrogārem interrogābar interrogārer
Sg. 2. Pers. interrogābās interrogārēs interrogābāris interrogārēris
Sg. 3. Pers. interrogābat interrogāret interrogābātur interrogārētur
Pl. 1. Pers. interrogābāmus interrogārēmus interrogābāmur interrogārēmur
Pl. 2. Pers. interrogābātis interrogārētis interrogābāminī interrogārēminī
Pl. 3. Pers. interrogābant interrogārent interrogābantur interrogārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. interrogābō interrogābor
Sg. 2. Pers. interrogābis interrogāberis
Sg. 3. Pers. interrogābit interrogābitur
Pl. 1. Pers. interrogābimus interrogābimur
Pl. 2. Pers. interrogābitis interrogābiminī
Pl. 3. Pers. interrogābunt interrogābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. interrogāvī interrogāverim interrogātus, -a, -um sum interrogātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. interrogāvistī interrogāveris interrogātus, -a, -um es interrogātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. interrogāvit interrogāverit interrogātus, -a, -um est interrogātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. interrogāvimus interrogāverimus interrogātī, -ae, -a sumus interrogātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. interrogāvistis interrogāveritis interrogātī, -ae, -a estis interrogātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. interrogāvērunt interrogāverint interrogātī, -ae, -a sunt interrogātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. interrogāveram interrogāvissem interrogātus, -a, -um eram interrogātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. interrogāverās interrogāvissēs interrogātus, -a, -um erās interrogātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. interrogāverat interrogāvisset interrogātus, -a, -um erat interrogātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. interrogāverāmus interrogāvissēmus interrogātī, -ae, -a erāmus interrogātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. interrogāverātis interrogāvissētis interrogātī, -ae, -a erātis interrogātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. interrogāverant interrogāvissent interrogātī, -ae, -a erant interrogātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. interrogāverō interrogātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. interrogāveris interrogātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. interrogāverit interrogātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. interrogāverimus interrogātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. interrogāveritis interrogātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. interrogāverint interrogātī, -ae, -a erunt