Flexion:forare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

forare (Konjugation) (Italienisch)

Verb

Konjugation des Verbes forare:

Indikativ - indicativo
Präsens
presente
Imperfekt
imperfetto
Historisches Perfekt
passato remoto
Futur I
futuro semplice
io foro foravo forai forerò
tu fori foravi forasti forerai
lui/ lei fora forava forò forerà
noi foriamo foravamo forammo foreremo
voi forate foravate foraste forerete
loro forano foravano forarono foreranno
Perfekt
passato prossimo
Plusquamperfekt
trapassato prossimo
Historisches Plusquamperfekt
trapassato remoto
Futur II
futuro anteriore
io ho forato avevo forato ebbi forato avrò forato
tu hai forato avevi forato avesti forato avrai forato
lui/ lei ha forato aveva forato ebbe forato avrà forato
noi abbiamo forato avevamo forato avemmo forato avremo forato
voi avete forato avevate forato aveste forato avrete forato
loro hanno forato avevano forato avevano forato avranno forato
Konditional - conditionale, Konjunktiv - congiuntivo und Imperativ - imperativo
Konditional
condizionale presente
Konjunktiv Präsens
congiuntivo presente
Konjunktiv Imperfekt
congiuntivo imperfetto
Imperativ
imperativo
io forerei fori forassi
tu foreresti fori forassi fora
lui / lei forerebbe fori forasse fori
noi foreremmo foriamo forassimo foriamo
voi forereste foriate foraste forate
loro forerebbero forino forassero forino
Konditional II
condizionale passato
Konjunktiv Perfekt
congiuntivo passato
Konjunktiv Plusquamperfekt
congiuntivo trapassato
io avrei forato abbia forato avessi forato
tu avresti forato abbia forato avessi forato
lui/ lei avrebbe forato abbia forato avesse forato
noi avremmo forato abbiamo forato avessimo forato
voi avreste forato abbiate forato aveste forato
loro avrebbero forato abbiano forato avessero forato
Partizip - participio, Gerundium - gerundio und Infinitiv - infinito
Partizip Präsens
participio presente
forante
Partizip Perfekt
participio passato
forato
Gerundium Präsens
gerundio presente
forando
Gerundium Perfekt
gerundio passato
avendo forato
Infinitiv Präsens
infinito presente
forare
Infinitiv Perfekt
infinito passato
avere forato


forare (Konjugation) (Latein)

zurück zu forare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv forāre forāvisse forātūrum, -am, -um esse
Passiv forārī forātum, -am, -um esse forātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
forāns forātus, -a, -um forātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
forandī forandus, -a, -um forātum forātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. forā! forāre! forātō! forātor!
Sg. 3. Pers. forātō! forātor!
Pl. 2. Pers. forāte! forāminī! forātōte!
Pl. 3. Pers. forantō! forantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. forō forem foror forer
Sg. 2. Pers. forās forēs forāris forēris
Sg. 3. Pers. forat foret forātur forētur
Pl. 1. Pers. forāmus forēmus forāmur forēmur
Pl. 2. Pers. forātis forētis forāminī forēminī
Pl. 3. Pers. forant forent forantur forentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. forābam forārem forābar forārer
Sg. 2. Pers. forābās forārēs forābāris forārēris
Sg. 3. Pers. forābat forāret forābātur forārētur
Pl. 1. Pers. forābāmus forārēmus forābāmur forārēmur
Pl. 2. Pers. forābātis forārētis forābāminī forārēminī
Pl. 3. Pers. forābant forārent forābantur forārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. forābō forābor
Sg. 2. Pers. forābis forāberis
Sg. 3. Pers. forābit forābitur
Pl. 1. Pers. forābimus forābimur
Pl. 2. Pers. forābitis forābiminī
Pl. 3. Pers. forābunt forābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. forāvī forāverim forātus, -a, -um sum forātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. forāvistī forāveris forātus, -a, -um es forātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. forāvit forāverit forātus, -a, -um est forātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. forāvimus forāverimus forātī, -ae, -a sumus forātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. forāvistis forāveritis forātī, -ae, -a estis forātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. forāvērunt forāverint forātī, -ae, -a sunt forātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. forāveram forāvissem forātus, -a, -um eram forātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. forāverās forāvissēs forātus, -a, -um erās forātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. forāverat forāvisset forātus, -a, -um erat forātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. forāverāmus forāvissēmus forātī, -ae, -a erāmus forātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. forāverātis forāvissētis forātī, -ae, -a erātis forātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. forāverant forāvissent forātī, -ae, -a erant forātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. forāverō forātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. forāveris forātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. forāverit forātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. forāverimus forātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. forāveritis forātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. forāverint forātī, -ae, -a erunt