Flexion:blijven

blijven (Konjugation), Niederländisch

Aktiv
Infinitive			nichterweitert			erweitert
imperfektiv	gegenwärtig		blijven			te blijven
	zukünftig		zullen blijven			te zullen blijven
perfektiv	gegenwärtig		zijn gebleven			te zijn gebleven
	zukünftig		gebleven zullen zijn			gebleven te zullen zijn
	Partizip I		Partizip II			Imperativ		Konjunktiv I
	blijvend		gebleven			sg. blijf	pl. (veraltet) blijft	blijve
Indikativ	Singular					Plural
Imperfektiv	1. Person	2. Person			3. Person	1. Person	2. Person	3. Person
	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
Präsens (o.t.t.)	blijf	blijft	blijft	blijft	blijft	blijven	blijven	blijven
Präteritum (o.v.t.)	bleef	bleef	bleef	bleeft	bleef	bleven	bleven	bleven
Futur (o.t.t.t.)	zal blijven	zult/zal blijven	zult/zal blijven	zult blijven	zal blijven	zullen blijven	zullen blijven	zullen blijven
Konditional (o.v.t.t.)	zou blijven	zou blijven	zou(dt) blijven	zoudt blijven	zou blijven	zouden blijven	zouden blijven	zouden blijven
Perfektiv	1. Person	2. Person			3. Person	1. Person	2. Person	3. Person
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
Präsensperfekt (v.t.t.)	ben gebleven	bent gebleven	bent/is gebleven	zijt gebleven	is gebleven	zijn gebleven	zijn gebleven	zijn gebleven
Präteritumperfekt (v.v.t.)	was gebleven	was gebleven	was gebleven	waart gebleven	was gebleven	waren gebleven	waren gebleven	waren gebleven
Futurperfekt (v.t.t.t.)	zal gebleven zijn	zal/zult gebleven zijn	zult/zal gebleven zijn	zult gebleven zijn	zal gebleven zijn	zullen gebleven zijn	zullen gebleven zijn	zullen gebleven zijn
Konditionalperfekt (v.v.t.t.)	zou gebleven zijn	zou gebleven zijn	zou/zoudt gebleven zijn	zoudt gebleven zijn	zou gebleven zijn	zouden gebleven zijn	zouden gebleven zijn	zouden gebleven zijn