Flexion:admittere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

admittere (Konjugation) (Latein)

zurück zu admittere


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv admittere admīsisse admissūrum, -am, -um esse
Passiv admittī admissum, -am, -um esse admissum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
admittēns admissus, -a, -um admissūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
admittendī admittendus, -a, -um admissum admissū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. admitte! admittere! admittitō! admittitor!
Sg. 3. Pers. admittitō! admittitor!
Pl. 2. Pers. admittite! admittiminī! admittitōte!
Pl. 3. Pers. admittuntō! admittuntor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. admittō admittam admittor admittar
Sg. 2. Pers. admittis admittās admitteris admittāris
Sg. 3. Pers. admittit admittat admittitur admittātur
Pl. 1. Pers. admittimus admittāmus admittimur admittāmur
Pl. 2. Pers. admittitis admittātis admittiminī admittāmini
Pl. 3. Pers. admittunt admittant admittuntur admittantur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. admittēbam admitterem admittēbar admitterer
Sg. 2. Pers. admittēbās admitterēs admittēbāris admitterēris
Sg. 3. Pers. admittēbat admitteret admittēbātur admitterētur
Pl. 1. Pers. admittēbāmus admitterēmus admittēbāmur admitterēmur
Pl. 2. Pers. admittēbātis admitterētis admittēbāminī admitterēminī
Pl. 3. Pers. admittēbant admitterent admittēbantur admitterentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. admittam admittar
Sg. 2. Pers. admittēs admittēris
Sg. 3. Pers. admittet admittētur
Pl. 1. Pers. admittēmus admittēmur
Pl. 2. Pers. admittētis admittēminī
Pl. 3. Pers. admittent admittentur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. admīsī admīserim admissus, -a, -um sum admissus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. admīsistī admīseris admissus, -a, -um es admissus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. admīsit admīserit admissus, -a, -um est admissus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. admīsimus admīserimus admissī, -ae, -a sumus admissī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. admīsistis admīseritis admissī, -ae, -a estis admissī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. admīsērunt admīserint admissī, -ae, -a sunt admissī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. admīseram admīsissem admissus, -a, -um eram admissus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. admīserās admīsissēs admissus, -a, -um erās admissus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. admīserat admīsisset admissus, -a, -um erat admissus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. admīserāmus admīsissēmus admissī, -ae, -a erāmus admissī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. admīserātis admīsissētis admissī, -ae, -a erātis admissī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. admīserant admīsissent admissī, -ae, -a erant admissī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. admīserō admissus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. admīseris admissus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. admīserit admissus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. admīserimus admissī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. admīseritis admissī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. admīserint admissī, -ae, -a erunt