Flexion:adaquare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adaquare (Konjugation) (Latein)

zurück zu adaquare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv adaquāre adaquāvisse adaquātūrum, -am, -um esse
Passiv adaquārī adaquātum, -am, -um esse adaquātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
adaquāns adaquātus, -a, -um adaquātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
adaquandī adaquandus, -a, -um adaquātum adaquātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. adaquā! adaquāre! adaquātō! adaquātor!
Sg. 3. Pers. adaquātō! adaquātor!
Pl. 2. Pers. adaquāte! adaquāminī! adaquātōte!
Pl. 3. Pers. adaquantō! adaquantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adaquō adaquem adaquor adaquer
Sg. 2. Pers. adaquās adaquēs adaquāris adaquēris
Sg. 3. Pers. adaquat adaquet adaquātur adaquētur
Pl. 1. Pers. adaquāmus adaquēmus adaquāmur adaquēmur
Pl. 2. Pers. adaquātis adaquētis adaquāminī adaquēminī
Pl. 3. Pers. adaquant adaquent adaquantur adaquentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adaquābam adaquārem adaquābar adaquārer
Sg. 2. Pers. adaquābās adaquārēs adaquābāris adaquārēris
Sg. 3. Pers. adaquābat adaquāret adaquābātur adaquārētur
Pl. 1. Pers. adaquābāmus adaquārēmus adaquābāmur adaquārēmur
Pl. 2. Pers. adaquābātis adaquārētis adaquābāminī adaquārēminī
Pl. 3. Pers. adaquābant adaquārent adaquābantur adaquārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adaquābō adaquābor
Sg. 2. Pers. adaquābis adaquāberis
Sg. 3. Pers. adaquābit adaquābitur
Pl. 1. Pers. adaquābimus adaquābimur
Pl. 2. Pers. adaquābitis adaquābiminī
Pl. 3. Pers. adaquābunt adaquābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adaquāvī adaquāverim adaquātus, -a, -um sum adaquātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. adaquāvistī adaquāveris adaquātus, -a, -um es adaquātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. adaquāvit adaquāverit adaquātus, -a, -um est adaquātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. adaquāvimus adaquāverimus adaquātī, -ae, -a sumus adaquātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. adaquāvistis adaquāveritis adaquātī, -ae, -a estis adaquātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. adaquāvērunt adaquāverint adaquātī, -ae, -a sunt adaquātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adaquāveram adaquāvissem adaquātus, -a, -um eram adaquātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. adaquāverās adaquāvissēs adaquātus, -a, -um erās adaquātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. adaquāverat adaquāvisset adaquātus, -a, -um erat adaquātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. adaquāverāmus adaquāvissēmus adaquātī, -ae, -a erāmus adaquātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. adaquāverātis adaquāvissētis adaquātī, -ae, -a erātis adaquātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. adaquāverant adaquāvissent adaquātī, -ae, -a erant adaquātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adaquāverō adaquātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. adaquāveris adaquātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. adaquāverit adaquātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. adaquāverimus adaquātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. adaquāveritis adaquātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. adaquāverint adaquātī, -ae, -a erunt