Flexion:absolvere

absolvere (Konjugation) (Latein)

zurück zu absolvere

Infinite Formen

Infinitive
	Infinitiv Präsens	Infinitiv Perfekt	Infinitiv Futur
Aktiv	absolvere	absolvisse	absolūtūrum, -am, -um esse
Passiv	absolvī	absolūtum, -am, -um esse	absolūtum īrī
Partizipien
	Präsens Aktiv	Perfekt Passiv	Futur Aktiv
	absolvēns	absolūtus, -a, -um	absolūtūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium	Gerundivum	Supinum I	Supinum II
absolvendī	absolvendus, -a, -um	absolūtum	absolūtū

Finite Formen

Imperativ

Person	Präsens		Futur
	Aktiv	Passiv	Aktiv	Passiv
Sg. 2. Pers.	absolve!	absolvere!	absolvitō!	absolvitor!
Sg. 3. Pers.			absolvitō!	absolvitor!
Pl. 2. Pers.	absolvite!	absolviminī!	absolvitōte!
Pl. 3. Pers.			absolvuntō!	absolvuntor!

Indikativ und Konjunktiv

Präsens
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	absolvō	absolvam	absolvor	absolvar
Sg. 2. Pers.	absolvis	absolvās	absolveris	absolvāris
Sg. 3. Pers.	absolvit	absolvat	absolvitur	absolvātur
Pl. 1. Pers.	absolvimus	absolvāmus	absolvimur	absolvāmur
Pl. 2. Pers.	absolvitis	absolvātis	absolviminī	absolvāmini
Pl. 3. Pers.	absolvunt	absolvant	absolvuntur	absolvantur
Text
Imperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	absolvēbam	absolverem	absolvēbar	absolverer
Sg. 2. Pers.	absolvēbās	absolverēs	absolvēbāris	absolverēris
Sg. 3. Pers.	absolvēbat	absolverēt	absolvēbātur	absolverētur
Pl. 1. Pers.	absolvēbāmus	absolverēmus	absolvēbāmur	absolverēmur
Pl. 2. Pers.	absolvēbātis	absolverētis	absolvēbāminī	absolverēminī
Pl. 3. Pers.	absolvēbant	absolverent	absolvēbantur	absolverentur
Text
Futur I
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	absolvam		absolvar
Sg. 2. Pers.	absolvēs		absolvēris
Sg. 3. Pers.	absolvet		absolvētur
Pl. 1. Pers.	absolvēmus		absolvēmur
Pl. 2. Pers.	absolvētis		absolvēminī
Pl. 3. Pers.	absolvent		absolventur
Text
Perfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	absolvī	absolverim	absolūtus, -a, -um sum	absolūtus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers.	absolvistī	absolveris	absolūtus, -a, -um es	absolūtus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers.	absolvit	absolverit	absolūtus, -a, -um est	absolūtus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers.	absolvimus	absolverimus	absolūtī, -ae, -a sumus	absolūtī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers.	absolvistis	absolveritis	absolūtī, -ae, -a estis	absolūtī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers.	absolvērunt	absolverint	absolūtī, -ae, -a sunt	absolūtī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	absolveram	absolvissem	absolūtus, -a, -um eram	absolūtus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers.	absolverās	absolvissēs	absolūtus, -a, -um erās	absolūtus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers.	absolverat	absolvisset	absolūtus, -a, -um erat	absolūtus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers.	absolverāmus	absolvissēmus	absolūtī, -ae, -a erāmus	absolūtī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers.	absolverātis	absolvissētis	absolūtī, -ae, -a erātis	absolūtī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers.	absolverant	absolvissent	absolūtī, -ae, -a erant	absolūtī, -ae, -a essent
Text
Futur II
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	absolverō		absolūtus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers.	absolveris		absolūtus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers.	absolverit		absolūtus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers.	absolverimus		absolūtī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers.	absolveritis		absolūtī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers.	absolverint		absolūtī, -ae, -a erunt