Flexion:abdicare

abdicare (Konjugation) (Italienisch)

Konjugation des Verbes abdicare:

Indikativ - indicativo
	Präsens presente	Imperfekt imperfetto	Historisches Perfekt passato remoto	Futur I futuro semplice
io	abdico	abdicavo	abdicai	abdicherò
tu	abdichi	abdicavi	abdicasti	abdicherai
lui/ lei	abdica	abdicava	abdicò	abdicherà
noi	abdichiamo	abdicavamo	abdicammo	abdicheremo
voi	abdicate	abdicavate	abdicaste	abdicherete
loro	abdicano	abdicavano	abdicarono	abdicheranno
	Perfekt passato prossimo	Plusquamperfekt trapassato prossimo	Historisches Plusquamperfekt trapassato remoto	Futur II futuro anteriore
io	ho abdicato	avevo abdicato	ebbi abdicato	avrò abdicato
tu	hai abdicato	avevi abdicato	avesti abdicato	avrai abdicato
lui/ lei	ha abdicato	aveva abdicato	ebbe abdicato	avrà abdicato
noi	abbiamo abdicato	avevamo abdicato	avemmo abdicato	avremo abdicato
voi	avete abdicato	avevate abdicato	aveste abdicato	avrete abdicato
loro	hanno abdicato	avevano abdicato	avevano abdicato	avranno abdicato
Konditional - conditionale, Konjunktiv - congiuntivo und Imperativ - imperativo
	Konditional condizionale presente	Konjunktiv Präsens congiuntivo presente	Konjunktiv Imperfekt congiuntivo imperfetto	Imperativ imperativo
io	abdicherei	abdichi	abdicassi	—
tu	abdicheresti	abdichi	abdicassi	abdica
lui / lei	abdicherebbe	abdichi	abdicasse	abdichi
noi	abdicheremmo	abdichiamo	abdicassimo	abdichiamo
voi	abdichereste	abdichiate	abdicaste	abdicate
loro	abdicherebbero	abdichino	abdicassero	abdichino
	Konditional II condizionale passato	Konjunktiv Perfekt congiuntivo passato	Konjunktiv Plusquamperfekt congiuntivo trapassato
io	avrei abdicato	abbia abdicato	avessi abdicato
tu	avresti abdicato	abbia abdicato	avessi abdicato
lui/ lei	avrebbe abdicato	abbia abdicato	avesse abdicato
noi	avremmo abdicato	abbiamo abdicato	avessimo abdicato
voi	avreste abdicato	abbiate abdicato	aveste abdicato
loro	avrebbero abdicato	abbiano abdicato	avessero abdicato
Partizip - participio, Gerundium - gerundio und Infinitiv - infinito
Partizip Präsens participio presente			abdicante
Partizip Perfekt participio passato			abdicato
Gerundium Präsens gerundio presente			abdicando
Gerundium Perfekt gerundio passato			avendo abdicato
Infinitiv Präsens infinito presente			abdicare
Infinitiv Perfekt infinito passato			avere abdicato

abdicāre (Konjugation) (Latein)

zurück zu abdicare

Infinite Formen

Infinitive
	Infinitiv Präsens	Infinitiv Perfekt	Infinitiv Futur
Aktiv	abdicāre	abdicāvisse	abdicātūrum, -am, -um esse
Passiv	abdicārī	abdicātum, -am, -um esse	abdicātum īrī
Partizipien
	Präsens Aktiv	Perfekt Passiv	Futur Aktiv
	abdicāns	abdicātus, -a, -um	abdicātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium	Gerundivum	Supinum I	Supinum II
abdicandī	abdicandus, -a, -um	abdicātum	abdicātū

Finite Formen

Imperativ

Person	Präsens		Futur
	Aktiv	Passiv	Aktiv	Passiv
Sg. 2. Pers.	abdicā!	abdicāre!	abdicātō!	abdicātor!
Sg. 3. Pers.			abdicātō!	abdicātor!
Pl. 2. Pers.	abdicāte!	abdicāminī!	abdicātōte!
Pl. 3. Pers.			abdicantō!	abdicantor!

Indikativ und Konjunktiv

Präsens
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdicō	abdicem	abdicor	abdicer
Sg. 2. Pers.	abdicās	abdicēs	abdicāris	abdicēris
Sg. 3. Pers.	abdicat	abdicet	abdicātur	abdicētur
Pl. 1. Pers.	abdicāmus	abdicēmus	abdicāmur	abdicēmur
Pl. 2. Pers.	abdicātis	abdicētis	abdicāminī	abdicēminī
Pl. 3. Pers.	abdicant	abdicent	abdicantur	abdicentur
Text
Imperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdicābam	abdicārem	abdicābar	abdicārer
Sg. 2. Pers.	abdicābās	abdicārēs	abdicābāris	abdicārēris
Sg. 3. Pers.	abdicābat	abdicāret	abdicābātur	abdicārētur
Pl. 1. Pers.	abdicābāmus	abdicārēmus	abdicābāmur	abdicārēmur
Pl. 2. Pers.	abdicābātis	abdicārētis	abdicābāminī	abdicārēminī
Pl. 3. Pers.	abdicābant	abdicārent	abdicābantur	abdicārentur
Text
Futur I
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdicābō		abdicābor
Sg. 2. Pers.	abdicābis		abdicāberis
Sg. 3. Pers.	abdicābit		abdicābitur
Pl. 1. Pers.	abdicābimus		abdicābimur
Pl. 2. Pers.	abdicābitis		abdicābiminī
Pl. 3. Pers.	abdicābunt		abdicābuntur
Text
Perfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdicāvī	abdicāverim	abdicātus, -a, -um sum	abdicātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers.	abdicāvistī	abdicāveris	abdicātus, -a, -um es	abdicātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers.	abdicāvit	abdicāverit	abdicātus, -a, -um est	abdicātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers.	abdicāvimus	abdicāverimus	abdicātī, -ae, -a sumus	abdicātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers.	abdicāvistis	abdicāveritis	abdicātī, -ae, -a estis	abdicātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers.	abdicāvērunt	abdicāverint	abdicātī, -ae, -a sunt	abdicātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdicāveram	abdicāvissem	abdicātus, -a, -um eram	abdicātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers.	abdicāverās	abdicāvissēs	abdicātus, -a, -um erās	abdicātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers.	abdicāverat	abdicāvisset	abdicātus, -a, -um erat	abdicātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers.	abdicāverāmus	abdicāvissēmus	abdicātī, -ae, -a erāmus	abdicātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers.	abdicāverātis	abdicāvissētis	abdicātī, -ae, -a erātis	abdicātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers.	abdicāverant	abdicāvissent	abdicātī, -ae, -a erant	abdicātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdicāverō		abdicātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers.	abdicāveris		abdicātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers.	abdicāverit		abdicātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers.	abdicāverimus		abdicātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers.	abdicāveritis		abdicātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers.	abdicāverint		abdicātī, -ae, -a erunt