Februarius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Februarius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv Februārius Februāria Februārium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:Februarius

Worttrennung:

Fe·bru·a·ri·us

Bedeutungen:

[1] sich auf den Februar beziehend; Februar-, des Februar

Herkunft:

seit Varro bezeugte Ableitung zu dem Substantiv februum → la[1] mit dem Suffix -arius → la[2]

Beispiele:

[1] „rex cum ferias menstruas nonis februariis edicit, hunc diem februatum appellat; februm Sabini purgamentum, et id in sacris nostris verbum: nam et Lupercalia februatio, ut in antiquitatum libris demonstravi.“ (Var. LL 6,13)[3]
[1] „populos et fraxinos, quia festinantius germinant, disponi quoque maturius convenit, hoc est ab idibus Februariis, plantis et ipsas nascentes.“ (Plin. nat. 17,78)[4]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] mensis Februarius

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „februarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2709-2710.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Februarius
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Februarius“ Seite 749.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 6. Band, 1. Teil F – Fysis, Teubner, Leipzig 1912–1924, ISBN 3-322-00000-1, „februarius“ Spalte 412–413.

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „februum“ Seite 208.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Februarius“ Seite 749.
  3. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 62.
  4. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 86.

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Februārius Februāriī
Genitiv Februāriī Februāriōrum
Dativ Februāriō Februāriīs
Akkusativ Februārium Februāriōs
Vokativ Februārie Februāriī
Ablativ Februāriō Februāriīs

Worttrennung:

Fe·bru·a·ri·us

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele: Lautsprecherbild Februarius (klassisches Latein) (Info)

Bedeutungen:

[1] zweiter Monat des Jahres; Februar

Herkunft:

Konversion aus dem Adjektiv Februarius

Synonyme:

[1] mēnsis Februārius

Gegenwörter:

[1] Ianuarius, Martius, Aprilis, Maius, Iunius, Iulius, Augustus, September, October, November, December

Oberbegriffe:

[1] mensis

Beispiele:

[1] „Ianuario Februario provinciam non habebit: Kalendis ei denique Martiis nascetur repente provincia.“ (Cic. prov. 37)[1]
[1] „videt enim, hoc genere dicendi si utar in ceteris, Februarium sterilem futurum;“ (Cic. ad Q. fr. 2,11,2)[2]

Erbwörter:

französisch: février, italienisch: febbraio, katalanisch: febrer

Entlehnungen:

[1] deutsch: Februar

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „Februarius
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „februarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2709-2710.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Februarius“ Seite 749.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 6. Band, 1. Teil F – Fysis, Teubner, Leipzig 1912–1924, ISBN 3-322-00000-1, „februarius“ Spalte 412–413.
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1
[1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 149, dort die synonymen Einträge „Februarius“ und „Februus“

Quellen:

  1. Marcus Tullius Cicero: Oratio de provinciis consularibus, Oratio pro L. Cornelio Balbo. In: Tadeusz Maslowski (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 1. Auflage. Fasc. 24, De Gruyter, Berlin/New York 2007, ISBN 978-3-11-019749-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 18.
  2. Marcus Tullius Cicero; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epistulae ad Quintum fratrem, Epistulae ad M. Brutum. Accedunt Commentariolum petitionis, Fragmenta epistularum. 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart 1988, ISBN 3-519-01211-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 56.