Cocles

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Coclēs (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Coclēs Coclitēs
Genitiv Coclitis Coclitum
Dativ Coclitī Coclitibus
Akkusativ Coclitem Coclitēs
Vokativ Coclēs Coclitēs
Ablativ Coclite Coclitibus

Worttrennung:

Co·cles, Plural: Co·cli·tes

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Mythologie: Einäugiger

Herkunft:

vielleicht eine Entlehnung aus dem altgriechischen Κύκλωψ (Kyklōps→ grc über das Etruskische[1]

Beispiele:

[1] „De Coclitum prosapia te esse arbitror:
Nam ei sunt unoculi.“[2]
[1] „apud Ennium: ‚decem Coclites quas montibus summis Ripaeis fodere.‘ ab oculo cocles, ut ocles, dictus, qui unum haberet oculum.“[3]
[1] „ab isdem qui altero lumine orbi nascerentur Coclites vocabantur;“[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Cocles“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 1225

Substantiv, m, Kognomen[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Coclēs Coclitēs
Genitiv Coclitis Coclitum
Dativ Coclitī Coclitibus
Akkusativ Coclitem Coclitēs
Vokativ Coclēs Coclitēs
Ablativ Coclite Coclitibus

Worttrennung:

Co·cles, Plural: Co·cli·tes

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Beiname des Horatius Cocles: Cocles

Beispiele:

[1] „hinc rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, Thermopylis, Leuctris, hinc noster Cocles, hinc Decii, hinc Cn. et P. Scipiones, hinc M. Marcellus, innumerabiles alii maximeque ipse populus Romanus animi magnitudine excellit.“[5]
[1] „Neque enim esse mens divina sine ratione potest, nec ratio divina non hanc vim in rectis pravis que sanciendis habet, nec, quia nusquam erat scriptum, ut contra omnis hostium copias in ponte unus adsisteret a tergo que pontem interscindi iuberet, idcirco minus Coclitem illum rem gessisse tantam fortitudinis lege atque imperio putabimus, nec, si regnante L. Tarquinio nulla erat Romae scripta lex de stupris, idcirco non contra illam legem sempiternam Sex. Tarquinius vim Lucretiae, Tricipitini filiae, attulit.“[6]
[1] „Coclitis abscissos testatur semita pontis,“[7]
[1] „illum indignanti similem similem que minanti
aspiceres, pontem auderet quia vellere Cocles
et fluvium vinclis innaret Cloelia ruptis.“[8]
[1] „pons sublicius iter paene hostibus dedit, ni unus vir fuisset, Horatius Cocles: id munimentum illo die fortuna urbis Romanae habuit.“[9]
[1] „tum Cocles ‚Tiberine pater‘ inquit, ‚te sancte precor, haec arma et hunc militem propitio flumine accipias.‘“[10]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „Horatius Cocles
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Cocles“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 1225
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 93

Quellen:

  1. Hjalmar Frisk, Griechisches Etymologisches Wörterbuch: „Cocles
  2. Titus Maccius Plautus, Curculio, 393–394
  3. Marcus Terentius Varro, De lingua latina, 7,71
  4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia, 11,150
  5. Marcus Tullius Cicero, De officiis, 1,61
  6. Marcus Tullius Cicero, De legibus, 2,10
  7. Sextus Propertius, Elegiae, 3,11,63
  8. Publius Vergilius Maro, Aeneis, 8,649–651
  9. Titus Livius, Ab urbe condita, 2,10,2
  10. Titus Livius, Ab urbe condita, 2,10,11
Ähnliche Wörter:
cocles