Autolycus
Autolycus (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m, Eigenname[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | Autolycus | —
|
Genitiv | Autolycī | —
|
Dativ | Autolycō | —
|
Akkusativ | Autolycum | —
|
Vokativ | Autolyce | —
|
Ablativ | Autolycō | —
|
Worttrennung:
- Au·to·ly·cus, Genitiv: Au·to·ly·ci
Bedeutungen:
- [1] Mythologie: Sohn des Merkur und Großvater des Odysseus, der als gerissener Dieb galt; Autolykos
- [2] übertragen: diebischer Mensch, gerissener Dieb
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen Αὐτόλυκος (Autolykos☆) → grc
Beispiele:
- [1] „ut sua maturus conplevit tempora venter, / alipedis de stirpe dei versuta propago / nascitur Autolycus, furtum ingeniosus ad omne, / candida de nigris et de candentibus atra / qui facere adsuerat, patriae non degener artis,“ (Ov. met. 11,311–315)[1]
- [1] „ne contemne caput, nihil est furacius ilio; / non fuit Autolyci tam piperata manus.“ (Mart. 8,59,3–4)[2]
- [2] „deceptus sum, Autolyco hospiti aurum credidi.“ (Plaut. Bacch. 275)[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „Autolycus (Mercurii filius)“
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „Autolycus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 749.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Autolycus“
- [1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „Autolycus“ Seite 241.
- [1] Ferdinand Dümmler: Autolykos 1. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,2, Stuttgart 1896, Spalte 2600–2601.
Quellen:
- ↑ Publius Ovidius Naso; William S. Anderson (Herausgeber): Metamorphoses. stereotype, 2. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71565-5 (Erstauflage 1982, Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 263.
- ↑ M. Valerius Martialis; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epigrammata. sterotype Auflage der 1. Auflage. De Gruyter, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71531-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1990) , Seite 266.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat) .