Aeacidinus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Aeacidinus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv Aeacidīnus Aeacidīna Aeacidīnum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:Aeacidinus

Worttrennung:

Ae·a·ci·di·nus

Bedeutungen:

[1] Mythologie: sich auf einen Nachkommen von Aeacus (zum Beispiel Achill) beziehend

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv Aeacides → la

Beispiele:

[1] „siquidem hercle Aeacidinis minis animisque expletus cedit.“ (Plaut. Asin. 405)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Aeacus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 165-166.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Aeacidinus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Aeacidinus“ Seite 68.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).