Abantius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Abantius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv Abantius Abantia Abantium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:Abantius

Worttrennung:

A·ban·ti·us

Bedeutungen:

[1] sich auf Euböa beziehend, von Euböa stammend; euböisch

Sinnverwandte Wörter:

[1] Euboeus, Euboicus

Beispiele:

[1] „di patrii, quos auguriis super aequora magnis / litus ad Ausonium devexit Abantia classis,“ (Stat. silv. 4,8,45–46)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Abas“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 7.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Abantius“ Seite 3.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „Abantius“ Spalte 47.

Quellen:

  1. P. Papinius Statius; Alfred Klotz (Herausgeber): Silvae. 2. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1911 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 127.