pinetum

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

pīnētum (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ pīnētum pīnēta
Genitiv pīnētī pīnētōrum
Dativ pīnētō pīnētīs
Akkusativ pīnētum pīnēta
Vokativ pīnētum pīnēta
Ablativ pīnētō pīnētīs

Worttrennung:

pi·ne·tum, Plural: pi·ne·ta

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] ein Wald von Fichten: Fichtenwald

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv pinus → la „die Fichte“[1][2]

Beispiele:

[1] „tu canis umbrosi subter pineta Galaesi
Thyrsin et attritis Daphnin harundinibus,“[3]
[1] „Troia caeduntur Phrygia pineta securi“[4]
[1] „protinus innumerae caedunt pineta secures
illa, quibus fugiens Phryx pius usus erat.“[5]
[1] „Maenala transieram latebris horrenda ferarum
et cum Cyllene gelidi pineta Lycaei:“[6]
[1] „qualia succinctis, ubi trux insibilat eurus,
murmura pinetis fiunt, aut qualia fluctus
aequorei faciunt, siquis procul audiat illos,
tale sonat populus;“[7]
[1] „testis erit Pholoe, testes Stymphalides undae,
quique citis Ladon in mare currit aquis,
cinctaque pinetis nemoris iuga Nonacrini,
altaque Tricrene Parrhasiaeque nives.“[8]
[1] „Chrysolachanum in pineto lactucae simile nascitur.“[9]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „pinetum“ (Zeno.org)
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 384

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „pinetum“ (Zeno.org)
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 384
  3. Sextus Propertius, Elegiae 2, 34, 67–68
  4. Publius Ovidius Naso, Heroides, 16, 107
  5. Publius Ovidius Naso, Fasti, 4, 273–274
  6. Publius Ovidius Naso, Metamorphoses, 1, 216–217
  7. Publius Ovidius Naso, Metamorphoses, 16, 603–606
  8. Publius Ovidius Naso, Fasti, 2, 273–276
  9. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia, 27, 66