ius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

ius (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ iūs iūra
Genitiv iūris iūrum
Dativ iūri iūribus
Akkusativ iūs iūra
Vokativ iūs iūra
Ablativ iūre iūribus

Worttrennung:

ius Genitiv: iu·ris

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Recht als objektives Recht
[1a] Recht (Satzung, Inbegriff von Gesetzen und Verordnungen)
[1b] das Recht (richterliche Entscheidungen)
[1c] übertragen: das Gericht (Gerichtshof, Gerichtsstätte)
[2] Recht als subjektives Recht
[2a] nichtklassisch: die Rechtsnorm
[2b] nichtklassisch: rechtliche Befugnis, (persönliches) Recht, Anspruch, Vorrecht

Beispiele:

[1] „quippe illi iniqui ius ignorant neque tenent.“ (Plaut. Amph. prol. 37)[1]
[2]

Unterbegriffe:

[1] ius civitatum, ius gentium, ius naturae, ius necessitatis, ius in casu necessitatis, ius resistendi, ius reale, ius talionis

Charakteristische Wortkombinationen:

[2a] ius in bello, ius ad bellum
[2b] ius soli, ius sanguinis
[1, 2] ius cogens, ius dispositivum
[1a] de iure, ex iure, contra ius
[1a] iure – mit Recht, rechtsmäßig
[1a] ius canonicum – Kirchenrecht
[1] ius iurandum
[1b] in ius vocare/(ad)ire/duci/trahere – vor Gericht stellen, verklagen
[1, 2] iuris scientia – Wissenschaft vom Recht, Rechtswissenschaft
[1, 2] iure consultus – rechtskundig
[2] ius populi, ius mulierum

Wortbildungen:

[*] inius (Gegenteil), iustus, iustitia, iurare, iubere, iurista, iuridicus, iurisdictio (mit dicere)
[*] ius sanguinis, ius soli
[*] deutsch: Jura, vergleiche jura
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1 (1a, 1b)] Lateinischer Wikipedia-Artikel „ius
[1 (1a-1c), 2 (2a-2b)] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ius“ (Zeno.org)

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 37.

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ ius iura
Genitiv iuris iurum
Dativ iurī iuribus
Akkusativ ius iura
Vokativ ius iura
Ablativ iure iuribus

Worttrennung:

iūs, Plural:

Bedeutungen:

[1] Brühe, Suppe, Tunke

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

iuscellum
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ius“ (Zeno.org)
[1] Langenscheidt: Handwörterbuch Lateinisch-Deutsch, ISBN 3-4804201-9, Seite 347
Ähnliche Wörter:
eius, dius, pius