effeminate

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

effēminātē (Latein)[Bearbeiten]

Adverb[Bearbeiten]

Worttrennung:

ef·fe·mi·na·te

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] abwertend: weibisch, weichlich, verweichlicht

Herkunft:

Ableitung zu effeminatus → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] molliter

Beispiele:

[1] „itaque eorum ipsorum quae aspectu sentiuntur nullum aliud animal pulchritudinem venustatem convenientiam partium sentit quam similitudinem natura ratioque ab oculis ad animum transferens multo etiam magis pulchritudinem constantiam ordinem in consiliis factisque conservandam putat cavetque ne quid indecore effeminateve faciat tum in omnibus et opinionibus et factis ne quid libidinose aut faciat aut cogitet.“[2]
[1] „Optime certe illos imitaberis, qui cum indignari possent non esse ipsos exortes huius mali, tamen in hoc uno se ceteris exaequari hominibus non iniuriam sed ius mortalitatis iudicaverunt tuleruntque nec nimis acerbe et aspere, quod acciderat, nec molliter et effeminate; nam et non sentire mala sua non est hominis et non ferre non est viri.“[3]
[1] „Non sum tam demens, ut aegrotare cupiam; sed si aegrotandum fuerit, ut nihil intemperanter, nihil effeminate faciam, optabo.“[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „effeminate“ (Zeno.org)
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 173

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „effeminate“ (Zeno.org)
  2. Marcus Tullius Cicero, De officiis, 1, 14
  3. Lucius Annaeus Seneca, Consolatio ad Polybium, 12, 17, 2
  4. Lucius Annaeus Seneca, Epistulae morales ad Lucilium, 67, 4