crotta

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

crotta (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ crotta crottae
Genitiv crottae crottārum
Dativ crottae crottīs
Akkusativ crottam crottās
Vokativ crotta crottae
Ablativ crottā crottīs

Worttrennung:

crot·ta, Genitiv: crot·tae

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, mittellateinisch, Musik: nicht genauer bekanntes Saiteninstrument

Herkunft:

die Etymologie ist nicht geklärt; das Epitheton Britannus → la deutet auf eine Entlehnung aus dem Keltischen hin,[1] vergleiche altirisch crott → sga und walisisch crwth → cy[2]; aber auch eine Entlehnung aus dem Germanischen ist denkbar, siehe althochdeutsch rotta → goh[2]

Oberbegriffe:

[1] instrumentum

Beispiele:

[1] „sed pro me reliqui laudes tibi reddere certent, / et qua quisque valet te prece voce sonet, / Romanus lyra, plaudat tibi barbarus harpa, / Graecus Achilliaca, crotta Britanna canat.“ (Ven. Fort. carm. 7,8,61–64)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 4. Band Con – Cyululs, Teubner, Leipzig 1906–1909, ISBN 3-322-00000-1, „crotta“ Spalte 1217.
[1] Du Cange et al.; Léopold Favre (Herausgeber): Glossarium mediae et infimae latinitatis. Niort 1883-87: „chrotta
[*] Maximilian Ihm: Bardi. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band III,1, Stuttgart 1897, Spalte 9–10.

Quellen:

  1. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, Seite 152.
  2. 2,0 2,1 Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 4. Band Con – Cyululs, Teubner, Leipzig 1906–1909, ISBN 3-322-00000-1, „crotta“ Spalte 1217.
  3. Venantius Honorius Clementianus Fortunatus presbyter Italicus: Opera poetica. In: Friedrich Leo (Herausgeber): Auctores antiquissimi (= Monumenta Germaniae Historica). Tomi IV pars prior. Apud Weidmannos, Berlin 1881 (dMGH)., Seite 162–163.