carduus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

carduus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ carduus carduī
Genitiv carduī carduōrum
Dativ carduō carduīs
Akkusativ carduum carduōs
Vokativ cardue carduī
Ablativ carduō carduīs

Worttrennung:

car·du·us, Plural: car·du·i

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Botanik: Distel, Kardendistel, Karde

Oberbegriffe:

[1] herba

Beispiele:

[1] „grandia saepe quibus mandavimus hordea sulcis, / infelix lolium et steriles nascuntur avenae; / pro molli viola, pro purpurea narcisso / carduus et spinis surgit paliurus acutis.“ (Verg. ecl. 5,36–39)[1]
[1] „mox et frumentis labor additus, ut mala culmos / esset robigo segnisque horreret in arvis / carduus; intereunt segetes, subit aspera silva, / lappaeque tribolique, interque nitentia culta / infelix lolium et steriles dominantur avenae.“ (Verg. georg. 1,150–154[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „carduus“ (Zeno.org)
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 76

Quellen:

  1. Publius Vergilius Maro; Silvia Ottaviano, Gian Biagio Conte (Herausgeber): Bucolica, Georgica. 1. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2013, ISBN 978-3-11-019608-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 58–59.
  2. Publius Vergilius Maro; Silvia Ottaviano, Gian Biagio Conte (Herausgeber): Bucolica, Georgica. 1. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2013, ISBN 978-3-11-019608-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 128–129.