camararius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

camarārius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv camarārius camarāria camarārium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:camararius

Worttrennung:

ca·ma·rā·ri·us, ca·ma·rā·ri·a, ca·ma·rā·ri·um

Bedeutungen:

[1] Botanik: sich in die Höhe aufwindend

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv camara → la/camera → la[1]

Beispiele:

[1] „inde haec prima duo genera, camararium et plebeium, quod humi crescit;“[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „camararius“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 944

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ camarārius camarāriī
Genitiv camarāriī camarāriōrum
Dativ camarāriō camarāriīs
Akkusativ camarārium camarāriōs
Vokativ camarāri camarāriī
Ablativ camarāriō camarāriīs

Nebenformen:

camerarius

Worttrennung:

ca·ma·ra·ri·us, Genitiv: ca·ma·ra·ri·ī

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, mittellateinisch: Politik: Kämmerer

Beispiele:

[1] Et statim directis viris relegiosis episcopum in loco restituit, dirigens etiam quosdam de camarariis suis, qui exactis Leontio episcopo mille aureis, reliquos iuxta possibilitatem condempnavit episcopos.[3]
[1] Ceteri autem duces et camararii qui cum ea properaverant, de Pectavo regressi sunt;[4]
Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag camerarius.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „camararius“ (Zeno.org)

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „camararius“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 944
  2. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historia, 19,70
  3. Gregorius episcopus Turonensis, Historiae, 4,26
  4. Gregorius episcopus Turonensis, Historiae, 6,42