cachinnus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

cachinnus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ cachinnus cachinnī
Genitiv cachinnī cachinnōrum
Dativ cachinnō cachinnīs
Akkusativ cachinnum cachinnōs
Vokativ cachinne cachinnī
Ablativ cachinnō cachinnīs

Worttrennung:

ca·chin·nus, Plural: ca·chin·ni

Bedeutungen:

[1] helles, lautes, schallendes Gelächter
[3] übertragen: Geplätscher

Synonyme:

[1] gingiliphus

Sinnverwandte Wörter:

[1] risus
[2] clangor

Beispiele:

[1] „ab eo risum magnum inprudens ac cachinnum subicit“[1]
[1] „est quae peruerso distorqueat ora cachinno;
risu concussa est altera: flere putes;“[2]
[1] „his populus ridet, multumque torosa iuventus
ingeminat tremulos naso crispante cachinnos.[3]
[1] „natio comoeda est: rides? maiore cachinno
concutitur;“[4]
[1] „cenabis bene mi Fabulle apud me
paucis si tibi di fauent diebus
si te cum attuleris bonam atque magnam
cenam non sine candida puella
et uino et sale et omnibus cachinnis.[5]
[1] „salue o uenusta Sirmio atque ero gaude
gaudete vosque o Lydiae lacus undae
ridete quicquid est domi cachinnorum.[6]
[1] „o rem ridiculam Cato et iocosam
dignamque auribus et tuo cachinno.[7]
[1] „reliqua duo sunt, agere et meminisse: in utroque cachinnos inridentium commovebat.“[8]
[1] „addidit etiam mulierosum, in quo Alcibiades cachinnum dicitur sustulisse.“[9]
[1] „si dicentis erunt fortunis absona dicta,
Romani tollent equites peditesque cachinnum.[10]
[2] „hic qualis flatu placidum mare matutino
horrificans Zephyrus proclivas incitat undas
Aurora exoriente vagi sub limina Solis
quae tarde primum clementi flamine pulsae
procedunt leviterque sonant plangore cachinni[11]

Wortbildungen:

[1] cachinnare

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cachinnus“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 885
[1, 2] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 68

Quellen:

  1. Gaius Lucillius, Saturarum fragmenta, 648
  2. Publius Ovidius Naso, Ars amatoria, 3,287–288
  3. Aules Persius Flaccus, Saturae, 3,86–87
  4. Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae, 3,100–101
  5. Gaius Valerius Catullus, Carmina, 13,1–5
  6. Gaius Valerius Catullus, Carmina, 31,12–14
  7. Gaius Valerius Catullus, Carmina, 56,1–2
  8. Marcus Tullius Cicero, Brutus, 216
  9. Marcus Tullius Cicero, De fato, 10
  10. Quintus Horatius Flaccus, De arte poetica, 112–113
  11. Gaius Valerius Catullus, Carmina, 64,269–273