adaugmen

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adaugmen (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ adaugmen adaugmina
Genitiv adaugminis adaugminum
Dativ adaugminī adaugminibus
Akkusativ adaugmen adaugmina
Vokativ adaugmen adaugmina
Ablativ adaugmine adaugminibus

Worttrennung:

ad·aug·men, Plural: ad·aug·mi·na

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Wachstum, Zunahme

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb adaugere → la[1][2] mit dem Suffix -men → la oder Ableitung zu dem Substantiv augmen → la mit dem Präfix ad- → la[3]

Beispiele:

[1] „adde vagos imbris tempestatesque volantes, / omnia quae maria ac terras spargunt que rigantque, / adde suos fontis: tamen ad maris omnia summam / guttai vix instar erunt unius adaugmen; / quo minus est mirum mare non augescere magnum.“ (Lucr. 6,611–615)[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adaugmen“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 106.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adaugmen
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adaugmen“ Seite 40.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „adaugmen“ Spalte 572.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „adaugmen“ Spalte 572.
  2. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adaugmen“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 106.
  3. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adaugmen“ Seite 40.
  4. Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 268.