aberratio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

aberrātiō (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ aberrātiō aberrātiōnēs
Genitiv aberrātiōnis aberrātiōnum
Dativ aberrātiōnī aberrātiōnibus
Akkusativ aberrātiōnem aberrātiōnēs
Vokativ aberrātiō aberrātiōnēs
Ablativ aberrātiōne aberrātiōnibus

Worttrennung:

ab·er·ra·tio, Plural: ab·er·ra·tio·nes

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] momentane Freiheit von etwas Unangenehmem und/oder Beschwerlichem; Ablenkung, Zerstreuung
[2] neulateinisch: Abirrung, Verwirrung

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb aberrare → la mit dem Suffix -tio → la[1]

Beispiele:

[1] Quod putas oportere pervideri iam animi mei firmitatem graviusque quosdam scribis de me loqui quam aut te scribere aut Brutum, si qui me fractum esse animo et debilitatum putant sciant quid litterarum et cuius generis conficiam, credo, si modo homines sint, existiment me, sive ita levatus sim ut animum vacuum ad res difficilis scribendas adferam, reprehendendum non esse, sive hanc aberrationem a dolore delegerim quae maxime liberalis sit doctoque homine dignissima, laudari me etiam oportere.“ (Cic. Att. 12,38a,1)[2]
[1] „‚ridere igitur‘ inquies ‚possumus?‘ non mehercule facillime; verum tamen aliam aberrationem a molestiis nullam habemus.“ (Cic. fam. 15,18,1)[3]

Entlehnungen:

deutsch: Aberration, englisch: aberration, französisch: aberration, lettisch: aberācija

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 2.
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aberratio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 15.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 72.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 6.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 6.
  2. Marcus Tullius Cicero; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epistulae ad Atticum. 1. Auflage. Vol. 1: Libri I–VIII, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1987, ISBN 3-519-01209-X (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 496–497.
  3. Marcus Tullius Cicero; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epistulae ad familiares. Libri: I–XVI. 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart 1988, ISBN 3-519-01210-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 575.