abdicare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abdicare (Italienisch)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens io abdico
tu abdichi
lui, lei, Lei abdica
noi abdichiamo
voi abdicate
loro abdicano
Imperfekt io abdicavo
Historisches Perfekt io abdicai
Partizip II abdicato
Konjunktiv II io abdicassi
Imperativ tu abdica
voi abdicate
Hilfsverb avere
Alle weiteren Formen: Flexion:abdicare

Worttrennung:

ab·di·ca·re

Aussprache:

IPA: [abdiˈkaːre]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] intransitiv mit a, auch absolut, Politik: auf etwas verzichten, von etwas zurücktreten; abdanken, abdizieren
[2] intransitiv mit a, übertragen: auf etwas verzichten, etwas aufgeben
[3] transitiv, gehoben: etwas ablehnen, auf etwas verzichten, etwas aufgeben
[4] transitiv, veraltet: jemanden verstoßen, jemanden zurückweisen

Herkunft:

seit 1363 bezeugtes Buchwort aus dem lateinischen abdicare → la[1]

Synonyme:

[2] rigettare, rinunciare
[3] rifiutare
[4] ripudiare

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] abdicare al trono, abdicare al regno
[2] abdicare a una carica, abdicare a una eredità, abdicare ai propri diritti
[3] abdicare il propri privilegi

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] PONS Italienisch-Deutsch, Stichwort: „abdicare
[1, 2] Langenscheidt Italienisch-Deutsch, Stichwort: „abdicare
[1, 2] LEO Italienisch-Deutsch, Stichwort: „abdicare
[1–4] Vocabolario on line, Treccani: „abdicare
[1, 2] Corriere della Sera: il Sabatini Coletti. Dizionario della Lingua Italiana. Edizione onlineabdicare
[1–4] Gabrielli Aldo: Grande Dizionario Italiano, digitalisierte Ausgabe der 2008 bei HOEPLI erschienenen Auflage. Stichwort „abdicare“.
[1–4] Nicola Zingarelli: Lo Zingarelli 2017. Vocabolario della lingua italiana. Nachdruck der 12. Auflage. Zanichelli, Bologna 2016, ISBN 978-88-08-13732-6, Seite 21.

Quellen:

  1. Nicola Zingarelli: Lo Zingarelli 2017. Vocabolario della lingua italiana. Nachdruck der 12. Auflage. Zanichelli, Bologna 2016, ISBN 978-88-08-13732-6, Seite 21.

abdicāre (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abdicō
2. Person Singular abdicās
3. Person Singular abdicat
1. Person Plural abdicāmus
2. Person Plural abdicātis
3. Person Plural abdicant
Perfekt 1. Person Singular abdicāvī
Imperfekt 1. Person Singular abdicābam
Futur 1. Person Singular abdicābō
PPP adicātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abdicem
Imperativ Singular abdicā
Plural abdicāte
Alle weiteren Formen: Flexion:abdicare

Worttrennung:

ab·di·ca·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] transitiv: nicht anerkennen wollen, verneinen
[2] transitiv, Recht: einen Erben verstoßen und ihm sein Erbe absprechen; enterben
[3] transitiv, übertragen: ein Familienmitglied nicht als solches anerkennen; verleugnen
[4] intransitiv, reflexiv, Politik, selten auch transitiv: auf ein Amt verzichten; sich von etwas lossagen, etwas niederlegen
[5] intransitiv, auch absolut: ein Amt niederlegen; abdanken
[6] transitiv, Politik: jemanden zum Abdanken bewegen; absetzen
[7] transitiv: etwas ausschließen, ausstoßen, verwerfen
[8] transitiv: etwas nicht weiter beibehalten; verwerfen, abschaffen, ablegen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb dicare → la ‚feierlich verkünden‘ mit dem Präfix ab- → la ‚von, weg‘[1][2]

Synonyme:

[1] negare

Sinnverwandte Wörter:

[4] cedere
[7] abicere, excludere
[8] aspernari, prohibere

Gegenwörter:

[2] adoptare

Beispiele:

[1] „Mortem ostentant, regno expellunt, consanguineam esse abdicant.“ (Pacuv. trag. 55)[3]
[1] „abdicare non solum de patris facto potest dici, quod est familia abicere, sed rem quamlibet negare.“ (Non. p.450 M)[4]
[2] „Te repudio nec recipio: natum abdico: facesse!“ (Pacuv. trag. 343; natum konjiziert aus naturam)[5]
[2] „I nunc, sic meriti lectum reverere parentis, / quem fugit et factis abdicat ipse suis.“ (Ov. epist. 4,127–,128)[6]
[2] „Adoptavi te, cum abdicatus es; cum adoptas, abdico.“ (Sen. contr. 1,1,11)[7]
[2] „Vir fortis in bello manus perdidit. deprendit adulterum cum uxore, ex qua filium adulescentem habebat, imperavit filio, ut occideret: non occidit, adulter effugit. abdicat filium.“ (Sen. contr. 1,4,11)[8]
[2] „qui ab Caesare omnium iam et externorum et domesticorum hostium victore cum abdicare filium suum iuberetur, quod is tribunus plebis cum Marullo collega invidiam ei tamquam regnum adfectanti fecerat, in hunc modum respondere sustinuit:“ (Val. Max. 5,7,2)[9]
[2] „ac similiter in tralatione: ‚non habes ius abdicandi, quia ignominioso non est actio‘: ‚habeo ius, quia abdicatio actio non est‘: quaeritur, quid sit actio; finiemus ‚non licet abdicare‘ syllogismo.“ (Quint. inst. 3,6,77)[10]
[2] „ut ille parasitus, qui ter abdicatum a divite iuvenem et absolutum tamquam suum filium adserit, habebit quidem colorem quo dicat, et paupertatem sibi causam exponendi fuisse, et ideo a se parasiti personam esse susceptam, quia in ilia domo filium haberet, et ideo ilium innocentem ter abdicatum, quia filius abdicantis non esset.“ (Quint. inst. 4,2,95)[11]
[2] „Poteram, etiamsi non irascerer, abdicare tamquam bonus pater.“ (Quint. decl. 256,1) [12]
[2] „ex quibus Agrippam brevi ob ingenium sordidum ac ferox abdicavit seposuitque Surrentum.“ (Suet. Aug. 65)[13]
[3] „T. Quinctius nunc est auctor omnium rerum isti et magister. eum sibi te abdicato patre in locum tuum substituit.“ (Liv. 40,11,2)[14]
[4] „Cn. Flavius, Anni filius, dicitur tabulas posuisse, scriptu sese abdicasse; isque aedilis curulis factus est.“ (Calp. hist. 27)[15]
[4] „eo die se non modo consulatu, sed etiam libertate abdicavit.“ (Cic. Phil. 3,12)[16]
[4] „Quid magnificentius quam posse decernere ut magistratu se abdicent consules?“ (Cic. leg. 2,31)[17]
[4] „His rebus et feriis Latinis comitiisque omnibus perficiendis XI dies tribuit dictaturaque se abdicat et ab urbe proficiscitur Brundisiumque pervenit.“ (Caes. civ. 3,2,1)[18]
[4] „abdicavit se consulatu rebusque suis omnibus Lavinium translatis civitate cessit.“ (Liv. 2,2,10)[19]
[4] „Itaque cum ex senatus consulto consules magistratu se abdicassent, interrex creatur M. Furius Camillus, qui P. Cornelium Scipionem, is deinde L. Valerium Potitum interregem prodidit.“ (Liv. 5,31,8)[20]
[4] „ex quibus Pompeius in concubitu dilecti adulescentuli confossus est, Silanus abdicare se praetura ante IIII. Kal. Ian. morique initio anni coactus die ipso Claudi[i] et Agrippinae nuptiarum.“ (Suet. Cl. 29,2)[21]
[4] transitiv: „quom prias omnes signa sua cognovissent, senatus decernit, uti abdicato magistratu Lentulus itemque ceteri in liberis custodiis habeantur.“ (Sal. Cat. 47,3)[22]
[4] transitiv: „Inter priorem dictaturam abdicatam nouamque a Manlio initam ab tribunis velut per interregnum concilio plebis habito apparuit quae ex promulgatis plebi, quae latoribus gratiora essent.“ (Liv. 6,39,1)[23]
[5] „post autem e provincia litteras ad collegium misit, se cum legeret libros recordatum esse vitio sibi tabernaculum captum fuisse hortos Sciopionis, quod, cum pomerium postea intrasset habendi senatus causa, in redeundo cum idem pomerium transiret auspicari esset oblitus; itaque vitio creatos consules esse. augures rem ad senatum, senatus ut abdicarent consules; abdicaverunt.“ (Cic. nat. 2, 11)[24]
[5] „nulla vi compelli ut abdicaret potuit.“ (Liv. 9,33,4)[25]
[6] „eligi regem a populo senecta clementiaque, liberos non habentem, et, si postea gignat, abdicari, ne fiat hereditarium regnum.“ (Plin. nat. 6,89)[26]
[7] „ergo ut e flagrante ligno carbo cum crepitu, sic a sidere caelestis ignis exspuitur praescita secum adferens, ne abdicata quidem sui parte in divinis cessante operibus.“ (Plin. nat. 2,82)[27]
[7] „accipit amnem Horcon nec recipit, sed olei modo supernatantem, ut dictum est Homero, brevi spatio portatum abdicat, poenales aquas dirisque genitas argenteis suis misceri recusans.“ (Plin. nat. 4,31)[28]
[7] „incisa lacte manat et contusa suco, nec corticem abdicant.“ (Plin. nat. 13,124)[29]
[7] „stamineam in hoc usu probant venam, et vocant ferulaceam argumento similitudinis, quoniam lacunosa et crispa in omni genere glutinum abdicant.“ (Plin. nat. 16,226)[30]
[7] „plerique austros optant, Cato abdicat.“ (Plin. nat. 17,170)[31]
[7] „Democritus in totum ea abdicavit in cibis propter inflationes,“ (Plin. nat. 20,19)[32]
[7] „aurum iam accessio est, utinamque posset e vita in totum abdicari“ (Plin. nat. 33,6)[33]
[8] „Ab occidente litora Esseni fugiunt usque qua nocent, gens sola et in toto orbe praeter ceteras mira, sine ulla femina, omni venere abdicata, sine pecunia, socia palmarum.“ (Plin. nat. 5,73)[34]
[8] „te dicente legem agrariam, hoc est alimenta sua, abdicarunt tribus;“ (Plin. nat. 7,117)[35]
[8] „Marius in totum ea abdicavit. ex eo notatum, non fere legionis umquam hiberna esse castra ubi aquilarum non sit iugum.“ (Plin. nat. 10,16)[36]
[8] „laurus quidem manifesto abdicat ignes crepitu et quadam detestatione,“ (Plin. nat. 15,135)[37]

Charakteristische Wortkombinationen:

[4] se aedilitate/censura/dictatura/magistrau/praetura abdicare

Wortbildungen:

abdicatio, abdicativus, abdicatrix

Entlehnungen:

deutsch: abdizieren

Übersetzungen[Bearbeiten]

[2–6, 8] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. abdico“ (Zeno.org), Spalte 8-9.
[2–5] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 „ab-dicō“, Seite 1 f.
[1–8] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abdico“ Seite 4.
[1–8] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abdico“ Spalte 53–53.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abdicare“ (Zeno.org)
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 „ab-dicō“, Seite 1 f.
  3. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 1: Tragicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1897 (Internet Archive), Seite 95.
  4. Nonius Marcellus; Wallace. M. Lindsay (Herausgeber): De compendiosa doctrina. stereotype 1. Auflage. Volumen III Libri V–XX et indices continens, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71263-4 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1903), Seite 723.
  5. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 1: Tragicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1897 (Internet Archive), Seite 139.
  6. Publius Ovidius Naso; Heinrich Dörrie (Herausgeber): Epistulae Heroidum. 1. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 1971, ISBN 3-11-003587-1 (Texte und Kommentare. Eine Altertumswissenschaftliche Reihe, Band 6), Seite 79.
  7. L. Annaeus Seneca Maior; Lennart Håkanson (Herausgeber): Oratorum et rhetorum sententiae, divisiones, colores. 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1989, ISBN 3-322-00668-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 12.
  8. L. Annaeus Seneca Maior; Lennart Håkanson (Herausgeber): Oratorum et rhetorum sententiae, divisiones, colores. 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1989, ISBN 3-322-00668-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 12.
  9. Valerius Maximus; John Briscoe (Herausgeber): Facta et dicta memorabilia. 1. Auflage. Volumen I: Libri I–VI, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1998, ISBN 3-519-01916-7 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 355.
  10. Marcus Fabius Quintilianus: Institutionis Oratoriae Libri XII. Edidit Ludwig Radermacher, addenda et corrigenda collegit et adiecit Vinzenz Buchheit. korrigierte, stereotype 1. Auflage. Pars prior libros I–VI continens, B. G. Teubner, Leipzig 1971 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 154.
  11. Marcus Fabius Quintilianus: Institutionis Oratoriae Libri XII. Edidit Ludwig Radermacher, addenda et corrigenda collegit et adiecit Vinzenz Buchheit. korrigierte, stereotype 1. Auflage. Pars prior libros I–VI continens, B. G. Teubner, Leipzig 1971 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 216.
  12. Marcus Fabius Quintilianus; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Declamationes minores. 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart 1989 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 44.
  13. Gaius Suetonius Tranquillus; Maximilian Ihm (Herausgeber): Opera. stereotyper Nachdruck der 1. Auflage. Volumen I: De vita Caesarum libri VIII, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71827-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 84.
  14. Titus Livius; John Briscoe (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus II: Libri XXXVI–XL, B. G. Teubner, Stuttgart 1991, ISBN 3-519-01493-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 709.
  15. Hermann Peter (Herausgeber): Historicorum Romanorum Reliquiae. 2. Auflage. Volumen prius, B. G. Teubner, Leipzig 1914 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 133.
  16. Marcus Tullius Cicero: In M. Antonium orationes Philippicae XIV. In: Paolo Fedeli (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 2. Auflage. Fasc. 28, B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1986, ISSN 0233-1160 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1982), Seite 60.
  17. Marcus Tullius Cicero; J. G. F. Powell (Herausgeber): De re publica, De legibus, Cato maior de senectute, Laelius de amicitia. 1. Auflage. Oxford University Press, Oxford 2006, ISBN 978-0-19-814669-8, Seite 212.
  18. Gaius Iulius Caesar: Bellum civile. In: Alfred Klotz (Herausgeber): Commentarii. stereotype 2. Auflage. Vol. II, B. G. Teubner, Berlin/New York 2009, ISBN 978-3-598-71125-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1950), Seite 85.
  19. Titus Livius; Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus I: Libri I–V, Clarendon Press Press, Oxford/New York 1914 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe).
  20. Titus Livius; Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus I: Libri I–V, Clarendon Press Press, Oxford/New York 1914 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe).
  21. Gaius Suetonius Tranquillus; Maximilian Ihm (Herausgeber): Opera. stereotyper Nachdruck der 1. Auflage. Volumen I: De vita Caesarum libri VIII, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71827-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 212.
  22. C. Sallustius Crispus; Alfons Kurfess (Herausgeber): Catilina, Iugurtha, Fragmenta ampliora. stereotype 3. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1991, ISBN 3-519-01763-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1957), Seite 35.
  23. Titus Livius; Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus I: Libri I–V, Clarendon Press Press, Oxford/New York 1914 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe).
  24. Marcus Tullius Cicero: De natura deorum. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 2. Auflage. Fasc. 45, B. G. Teubner, Stuttgart 1980, ISBN 3-519-01221-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 53.
  25. Titus Livius; Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus II: Libri VI–X, Clarendon Press Press, Oxford/New York 1919 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe).
  26. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 467.
  27. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 153.
  28. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 310.
  29. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 548.
  30. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 58.
  31. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 113.
  32. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 308.
  33. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 106.
  34. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 40.
  35. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 40.
  36. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 223.
  37. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 554.
Ähnliche Wörter:
abdicere