Flexion:proficisci
proficīscī (Konjugation) (Latein)
zurück zu proficisci
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Präsens | proficīscī | ||
| Perfekt | profectum, -am, -um esse | ||
| Futur | profectūrum, -am, -um esse | ||
| Partizipien | |||
| Präsens | proficīscēns | ||
| Perfekt | profectus, -a, -um | ||
| Futur | profectūrus, -a, -um | ||
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum passivische Bedeutung |
Supinum I | Supinum II |
| proficīscendī | proficīscendus, -a, -um | profectum | profectū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Sg. 2. Pers. | proficīscere! | proficīscitor! | ||
| Sg. 3. Pers. | proficīscitor! | |||
| Pl. 2. Pers. | proficīsciminī! | |||
| Pl. 3. Pers. | proficīscuntor! | |||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | proficīscor | proficīscar | ||
| Sg. 2. Pers. | proficīsceris | proficīscāris | ||
| Sg. 3. Pers. | proficīscitur | proficīscātur | ||
| Pl. 1. Pers. | proficīscimur | proficīscāmur | ||
| Pl. 2. Pers. | proficīsciminī | proficīscāmini | ||
| Pl. 3. Pers. | proficīscuntur | proficīscantur | ||
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | proficīscēbar | proficīscerer | ||
| Sg. 2. Pers. | proficīscēbāris | proficīscerēris | ||
| Sg. 3. Pers. | proficīscēbātur | proficīscerētur | ||
| Pl. 1. Pers. | proficīscēbāmur | proficīscerēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | proficīscēbāminī | proficīscerēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | proficīscēbantur | proficīscerentur | ||
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | proficīscar | |||
| Sg. 2. Pers. | proficīscēris | |||
| Sg. 3. Pers. | proficīscētur | |||
| Pl. 1. Pers. | proficīscēmur | |||
| Pl. 2. Pers. | proficīscēminī | |||
| Pl. 3. Pers. | proficīscentur | |||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | profectus, -a, -um sum | profectus, -a, -um sim | ||
| Sg. 2. Pers. | profectus, -a, -um es | profectus, -a, -um sīs | ||
| Sg. 3. Pers. | profectus, -a, -um est | profectus, -a, -um sit | ||
| Pl. 1. Pers. | profectī, -ae, -a sumus | profectī, -ae, -a sīmus | ||
| Pl. 2. Pers. | profectī, -ae, -a estis | profectī, -ae, -a sītis | ||
| Pl. 3. Pers. | profectī, -ae, -a sunt | profectī, -ae, -a sint | ||
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | profectus, -a, -um eram | profectus, -a, -um essem | ||
| Sg. 2. Pers. | profectus, -a, -um erās | profectus, -a, -um essēs | ||
| Sg. 3. Pers. | profectus, -a, -um erat | profectus, -a, -um esset | ||
| Pl. 1. Pers. | profectī, -ae, -a erāmus | profectī, -ae, -a essēmus | ||
| Pl. 2. Pers. | profectī, -ae, -a erātis | profectī, -ae, -a essētis | ||
| Pl. 3. Pers. | profectī, -ae, -a erant | profectī, -ae, -a essent | ||
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | profectus, -a, -um erō | |||
| Sg. 2. Pers. | profectus, -a, -um eris | |||
| Sg. 3. Pers. | profectus, -a, -um erit | |||
| Pl. 1. Pers. | profectī, -ae, -a erimus | |||
| Pl. 2. Pers. | profectī, -ae, -a eritis | |||
| Pl. 3. Pers. | profectī, -ae, -a erunt | |||