διάλογος

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

διάλογος (Altgriechisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Singular Plural

Nominativ ὁ διάλογος οἱ διάλογοι

Genitiv τοῦ διαλόγου τῶν διαλόγων

Dativ τῷ διαλόγῳ τοῖς διαλόγοις

Akkusativ τὸν διάλογον τοὺς διαλόγους

Vokativ (ὦ) διάλογε (ὦ) διάλογοι

Worttrennung:

διά·λο·γος, Plural: διά·λο·γοι

Umschrift:

DIN 31634: dialogos

Aussprache:

IPA: [ðiˈalɔɣɔs], Plural: [ðiˈalɔʝi]
Hörbeispiele: —, Plural:

Bedeutungen:

[1] Unterredung, Gespräch, Dialog, meist über wissenschaftliche Gegenstände

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb διαλέγομαι (dialegomai→ grc[1]

Beispiele:

[1] „Οὐκ ἀφήσομέν σε, ὦ Σώκρατες· ἐὰν γὰρ σὺ ἐξέλθῃς, οὐχ ὁμοίως ἡμῖν ἔσονται οἱ διάλογοι.[2]
[1] „Οὐκοῦν ἐπείπερ λόγος ἀληθὴς ἦν καὶ ψευδής, τούτων δ’ ἐφάνη διάνοια μὲν αὐτῆς πρὸς ἑαυτὴν ψυχῆς διάλογος,[3]
[1] „Ἐπεὶ δὲ καὶ ὁ ἐπιστολικὸς χαρακτὴρ δεῖται ἰσχνότητος, καὶ περὶ αὐτοῦ λέξομεν. Ἀρτέμων μὲν οὖν ὁ τὰς Ἀριστοτέλους ἀναγράψας ἐπιστολάς φησιν, ὅτι δεῖ ἐν τῷ αὐτῷ τρόπῳ διάλογόν τε γράφειν καὶ ἐπιστολάς· εἶναι γὰρ τὴν ἐπιστολὴν οἷον τὸ ἕτερον μέρος τοῦ διαλόγου.[4]

Entlehnungen:

Latein: dialogus

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Wilhelm Pape, bearbeitet von Max Sengebusch: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch-deutsches Handwörterbuch. Band 1: Α–Κ, Band 2: Λ–Ω. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. Stichwort „διά-λογος“.
[1] Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „διάλογος“.

Quellen:

  1. Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „διάλογος“.
  2. Platon, Protagoras, 335d
  3. Platon, Sophista, 264a
  4. Demetrius, De elocutione, 223

διάλογος (Neugriechisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Singular Plural

Nominativ ο διάλογος οι διάλογοι

Genitiv του διαλόγου των διαλόγων

Akkusativ το διάλογο τους διαλόγους

Vokativ διάλογε διάλογοι

Worttrennung:

δι·ά·λο·γος, Plural: δι·ά·λο·γοι

Umschrift:

diálogos, Plural: diálogi

Aussprache:

IPA: [ðiˈalɔɣɔs], Plural: [ðiˈalɔɣi]
Hörbeispiele: —, Plural:

Bedeutungen:

[1] abwechselndes Gespräch zwischen zwei Personen oder Gruppen; Dialog, Zwiegespräch, Wechselrede
[2] Gespräch zwischen zwei Interessengruppen mit dem Ziel, eine für beide Seiten akzeptable Lösung zu finden; Dialog
[3] Theater, Film: Dialog
[4] Philosophie, Literatur: philosophische Abhandlung in Form von [1]; Dialog

Herkunft:

Erbwort aus dem altgriechischen διάλογος (dialogos→ grc, wobei Bedeutung [3] eine Lehnbedeutung aus dem französischen dialogue → fr ist[1]

Oberbegriffe:

[1] συζητηση

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[4] οι διάλογοι του Πλάτωνα

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] PONS Griechisch-Deutsch, Stichwort: „διάλογος
[1–4] Μανόλης Τριανταφυλλίδης: Λεξικό της κοινής νεοελληνικής: „διάλογος

Quellen:

  1. Μανόλης Τριανταφυλλίδης: Λεξικό της κοινής νεοελληνικής: „διάλογος